Taşların Yolculuğu pdf indir, PDF kitap indirme sitemizde 246 sayfadan oluşan Taşların Yolculuğu kitabı Karton Kapak olarak çıkarılmıştır. Ekrem Hayri Peker tarafından kaleme alınan Taşların Yolculuğu isimli kitap TÜRKÇE dilinde ve 13.5 x 21 cm ebatındadır. Taşların Yolculuğu kitabını 9786058041875 numarası ile sorgulayabilir ve satın alabilirsiniz. Taşların Yolculuğu pdf oku indir.
Taşların Yolculuğu pdf indir
Bu kitabımda ön Türklerin “etnolojik” izlerini araştırdım. Kültleri inceledim: Dağ keçisi kültü, ateş kültü, güneş kültü, boğa kültü, kurt kültü ve taş kültü; tamgalar, halı ve kilim desenlerini. Bunun yanı sıra, coğrafi yer adları, nehir, deniz, göl, kent adları araştırmamda bana ışık tuttular.
Antik Çağ’daki çok sayıda simge “Tanrıya kavuşma ve yeniden doğuşu” ifade eder. İnsanların üremesini anlatan çok sayıda simge anlamları unutularak yahut değişerek günümüze gelmiştir.
Tarih yazımında ve incelemelerinda mutlaka göz önünde tutulması gereken konuların başında iklim değişiklikleri, depremler ve salgın hastalıklar gelir.
Bunların ardından toponomi (yer adları), onomastik (İsim bilime dikkat çeken Yalçın Küçük hocamı saygıyla anarım) ve kültürel simgeler gelir. Hâkim devletin, beyin dili ve dinine göre eski dil ve dinlerini bırakmak zorunda kalan halklar bunları, yeni dinlerine ekleyerek devam ettirirler. Türklerdeki “Su kültü” İslam dininde de sürer.
Bir kısım tarihçimizin canı yürekten benimsediği ve artık kalıplaşma durumuna gelen “Türklerin Anayurdu Orta Asya’dır” söylemi de yeni bilgi ve belgeler ışığında değişmeye başlamıştır. Türklerin ana yurdu, Yukarı Mezopotamya’dan (Musul-Kerkük) başlayan ve Hazar Denizi’ni bir yay gibi kaplayan bölge ve Ural Dağlarının güneyidir. Ön Türk dediğimiz kavimler buradan Hindistan, Çin, Hindiçin’i, Kore ve Japonya’ya kadar uzanan bölgeye göç etmişlerdir. Peki ya batıya olan yolculukları? Sadece Avrasya bozkırlarında mı yaşadılar. Oysa geride bıraktıkları izler Avrupa’nın çeşitli bölgeleri dışında İngiltere, İskoçya ve İrlanda’da karşımıza çıkıyor.
Eskimolarda “Hakan” kelimesi baştaki manasına gelmektedir. Meksika’da tepe kelimesini “Tepek” olarak göze çarpıyor. İdil-Ural Türkleri ve Batı Türkistan’da “Ruslan” ismini göze çarpıyor. Ruslan, aslan manasına geliyor. Oysa İdil bölgesinde aslan yaşamamıştır. Belki de geldikleri yerlerde aslan yaşıyordu. Benzer izler her gün karşımıza çıkmaktadır. Sibirya’da, Gobi Çölü’ndeki mezarlarda bulunan Avrupai tipteki cesetler; beş bin yıl öncesine ait mezarlarda bulunan bronz ve kemikten süsler kalıplaşmış fikirleri yıkmaktadır. Ön Türklerde gördüğümüz hayat ağacı figürü, kutsal mekânlara çaput bağlama, geyiğe kutsallık atfedilmesi şimdilerde de Türkmenler arasında yaşamaktadır. Ön Türklerin kullandığı svastika (gamalı haç) işareti Çuvaş kadınlarının milli giysilerinde görülmektedir. Svastika simgesi ise Truva’da görülmektedir.
Ön Türklerin Dingir veya Tengir adını verdikleri tanrıyı simgeleyen işaret Avrupa’nın çeşitli bölgelerinde karşımıza çıkmaktadır.
Don ve Volga civarında bulunan kitabeli su kaplarını inceleyen M.İ. Artamonov, “Su kapları Karadeniz ve Macaristan’ın Orta Çağ göçebelerinde yaygın olan, su yahut kımız için kullanılan alışılmış kaplardır” demektedir.
Avrasya ve Ön Asya coğrafyasında Ön Türk halklarının bunun yanında Sami, Kaspi Denizi’ne (Hazar Denizi) adını veren Kaslar ve halen anavatanları belli olmayan Ariler yan yana yaşıyorlardı. İklim değişiklikleri, su düzeysi değişen yahut kuruyan denizler (Afrika’da Sahra, Asya’da Gobi, Taklamakan ve Kızılkum çölleri), göller ve ırmaklar; yeni oluşan denizler, göller ve ırmaklar şimdilerde olduğu gibi insanları olumlu veya olumsuz etkiliyordu. Türklerdeki kutsal geyik figürünü İskandinav topluluklarında görmemiz bizi düşündürmelidir. Bunları ya Türklerin aralarına giren topluluklar getirmiş veya komşu kültürlerden geçmiş olmalıdır.
Antik Çağ’daki çok sayıda simge “Tanrıya kavuşma ve yeniden doğuşu” ifade eder. İnsanların üremesini anlatan çok sayıda simge anlamları unutularak yahut değişerek günümüze gelmiştir.
Tarih yazımında ve incelemelerinda mutlaka göz önünde tutulması gereken konuların başında iklim değişiklikleri, depremler ve salgın hastalıklar gelir.
Bunların ardından toponomi (yer adları), onomastik (İsim bilime dikkat çeken Yalçın Küçük hocamı saygıyla anarım) ve kültürel simgeler gelir. Hâkim devletin, beyin dili ve dinine göre eski dil ve dinlerini bırakmak zorunda kalan halklar bunları, yeni dinlerine ekleyerek devam ettirirler. Türklerdeki “Su kültü” İslam dininde de sürer.
Bir kısım tarihçimizin canı yürekten benimsediği ve artık kalıplaşma durumuna gelen “Türklerin Anayurdu Orta Asya’dır” söylemi de yeni bilgi ve belgeler ışığında değişmeye başlamıştır. Türklerin ana yurdu, Yukarı Mezopotamya’dan (Musul-Kerkük) başlayan ve Hazar Denizi’ni bir yay gibi kaplayan bölge ve Ural Dağlarının güneyidir. Ön Türk dediğimiz kavimler buradan Hindistan, Çin, Hindiçin’i, Kore ve Japonya’ya kadar uzanan bölgeye göç etmişlerdir. Peki ya batıya olan yolculukları? Sadece Avrasya bozkırlarında mı yaşadılar. Oysa geride bıraktıkları izler Avrupa’nın çeşitli bölgeleri dışında İngiltere, İskoçya ve İrlanda’da karşımıza çıkıyor.
Eskimolarda “Hakan” kelimesi baştaki manasına gelmektedir. Meksika’da tepe kelimesini “Tepek” olarak göze çarpıyor. İdil-Ural Türkleri ve Batı Türkistan’da “Ruslan” ismini göze çarpıyor. Ruslan, aslan manasına geliyor. Oysa İdil bölgesinde aslan yaşamamıştır. Belki de geldikleri yerlerde aslan yaşıyordu. Benzer izler her gün karşımıza çıkmaktadır. Sibirya’da, Gobi Çölü’ndeki mezarlarda bulunan Avrupai tipteki cesetler; beş bin yıl öncesine ait mezarlarda bulunan bronz ve kemikten süsler kalıplaşmış fikirleri yıkmaktadır. Ön Türklerde gördüğümüz hayat ağacı figürü, kutsal mekânlara çaput bağlama, geyiğe kutsallık atfedilmesi şimdilerde de Türkmenler arasında yaşamaktadır. Ön Türklerin kullandığı svastika (gamalı haç) işareti Çuvaş kadınlarının milli giysilerinde görülmektedir. Svastika simgesi ise Truva’da görülmektedir.
Ön Türklerin Dingir veya Tengir adını verdikleri tanrıyı simgeleyen işaret Avrupa’nın çeşitli bölgelerinde karşımıza çıkmaktadır.
Don ve Volga civarında bulunan kitabeli su kaplarını inceleyen M.İ. Artamonov, “Su kapları Karadeniz ve Macaristan’ın Orta Çağ göçebelerinde yaygın olan, su yahut kımız için kullanılan alışılmış kaplardır” demektedir.
Avrasya ve Ön Asya coğrafyasında Ön Türk halklarının bunun yanında Sami, Kaspi Denizi’ne (Hazar Denizi) adını veren Kaslar ve halen anavatanları belli olmayan Ariler yan yana yaşıyorlardı. İklim değişiklikleri, su düzeysi değişen yahut kuruyan denizler (Afrika’da Sahra, Asya’da Gobi, Taklamakan ve Kızılkum çölleri), göller ve ırmaklar; yeni oluşan denizler, göller ve ırmaklar şimdilerde olduğu gibi insanları olumlu veya olumsuz etkiliyordu. Türklerdeki kutsal geyik figürünü İskandinav topluluklarında görmemiz bizi düşündürmelidir. Bunları ya Türklerin aralarına giren topluluklar getirmiş veya komşu kültürlerden geçmiş olmalıdır.
Taşların Yolculuğu kitap özeti
Taşların Yolculuğu pdf oku
Taşların Yolculuğu Pdf indir
