Cello Warm-Up! Pdf indir

Jonathan Spitz – Viyolonsel Profesörü, Rutgers University, New Jersey, USA – Solo Viyolonselist, New Jersey Senfoni Orkestrası, USA

Bu alıştırma metodunu akademik eğitmenliğime katkıda bulunmak üzere yazdım. Metod içinde sunduğum pedagojik görüşler, son yirmi yılda çeşitli viyolonsel ekollerinden gelen meslektaşlarımın bende bıraktığı derin izlenimlerden yaşandı. Bunlar arasında benim için dikkate en değer olanı Fransız viyolonselist Paul Tortelier’e ait olanı idi. Tortelier’in son derece gelişmiş viyolonsel tekniği, aslında “şarkı söyleme” temeli ve doğal şarkı tonlamaları üzerine kurulmuştur. Dolayısıyla bu hususta öğrencilerim üzerinde yaptığım gözlemler, bana bu doğal eğilime müsait genç ve tutkulu çellistlerin, teknik yetersizliklerinden ötürü bir çabalama içinde olduklarını gösterdi. Bazı öğrenciler bu problemi sabır ve düzenli çalışma ile aşabilmeyi ümit ederken, diğerleri bu temel hazırlanma zamanında çoğu zaman hayal kırıklığına uğradılar. Öğrencilerimin bu husustaki problemlerini yanıtlarken şunu farkına vardım ki aslında hepsine aynı çözüm metotlarını öneriyordum. Lakin belki bu yolları açıklama metotlarım, insana bağlı olarak her seferinde biraz farklı oluyordu. Öğrencilerimin kendilerini teknik konularda geliştirebilmeleri için bir çok değişik kaynaktan ödevler vererek teknik çalışmalarını sağlıyor ve ne yazık ki çok sayıda nota satın almalarına sebep oluyordum. Sonuç olarak, benim (ve öğrencilerimin) işini azaltmak için bir alıştırma metodu yazmaya karar verdim.

Araştırma safhasında ilk önce kendi kütüphanemdeki alıştırma metotlarını inceledim. Bu değerlendirme esnasında Paul Tortelier’in “How I Play How I Teach” (Nasıl Çalıyorum Nasıl Öğretiyorum) adlı metodu, diğerleri arasında en kapsamlı olmakla birlikte, içindeki ileri düzeydeki bilgiler ile lisans zamanında okuyan bir çellistinin ihtiyacından çok fazlasına yer veriyordu. Benzer biçimde, diğer metotlarda ya başlangıç yada ileri düzeydekiler için özgün konularda yazılmışlardı. Bunu farkına varmak, beni ileri düzeyye geçmekte olan çellistler için düzenlenmiş geniş kapsamlı bir metot yazmaya yönlendirdi.

Günümüzde, bir çok müzik öğrencisinin enstrüman çalışmaya yeterince zamanları olmuyor ve bundan dolayı birçoğu bu kısa bir sürede ödevlerini öğrenmeye çalışıyorlar. İşte bu zamanın verimli olarak değerlendirilmesi çok mühimdir. Bu etapta anlıyoruz ki, müzisyenin konserde çalma düzeysine gelebilmesi için, tıpkı spor yapan atletin kısa süreli yarışmaya uzun sürede hazırlanması gibi, düzenli ve sürekli olarak bir hazırlık aşamasından geçmesi gerekiyor. Bir çellistin karmaşık tonalitelerde eserler ile karşılaşınca daha rahat ve doğru bir çalışma yapabilmesi için, günlük egzersiz programındaki yay özelliği, pozisyon değişimleri, gamlar, pus pozisyonları ve vibrato konularında gerekli beceriyi elde etmesi şart oluyor.

Buna bağlı olarak elinizdeki metot üç diyez ve üç bemole kadar olan tonalitelerdeki teknik kuvvetlikleri başarmayı hedeflemektedir. Çellist, do majör tonunda işlediği alıştırmaların, diğer tonlarda benzer emsallarini çalışarak kendini geliştirecektir. Her gün değişik bir tonalitenin çalışılması, çalgıcının düzenli olarak ilerlemesini ve enstrümanını fiziksel olarak daha hızlı tanımasına yol gösterecektır.